این هم از نیشابور

هر کی بخواد میتونه از شهرش بنویسه

پس حسودی نکنین

قدیمی ترین محوطه تاریخی کشور را در نیشابور ببینید.
نام نیشابور در ادبیات عمومی دوره معاصر با نهضت سربداران آمیخته شده است. شاید از همین رو باشد که بیشتر مسافران و گردشگران وارد شده به استان خراسان دوست دارند که از نیشابور نیز بازدیدی داشته باشند. این در حالیست که این خطه تاریخی برخوردار از آثار متنوع تاریخی است که در نوع خود روزانه پذیرای گردشگران زیادی از نقاط مختلف کشوری است. نیشابور یکی از کهن‌ترین مناطق تاریخی و فرهنگی ایران بوده که بر سر راه جاده ابریشم قرار داشته و قدمت این شهر به دوره ساسانیان بر می‌گردد. اما شواهد تاریخی و نیز بررسی‌های باستان‌شناسی، آثار و اشیاء تاریخی بدست آمده از محوطه‌های باستانی اطراف شهر قدمت این شهر را تا هزار سوم قبل از میلاد می‌رساند. از محل دقیق شهر نیشابور در قبل از دوره اسلامی هیچگونه اطلاعی در دست نیست، اما مهمترین سند و مدرک معتبر در این مورد، ناحیه ریوند است که آتشکده برزین مهر در آن واقع بوده است. در شاهنامه فردوسی، نام رویند به صورت «ریونیز» آورده شده و فردوسی آنرا به پنج هزار سال قبل می‌رساند.

وجود آتشکده برزین مهر حاکی این است که در قبل از اسلام این شهر از اهمیت و جایگاه خاصی برخوردار بوده و ظاهرا قدیمی‌ترین سند در مورد نیشابور در کتیبه‌ای متعلق به شاپور اول ساسانی در کعبه زرتشت ثبت گردیده که از آن به نام «تمام آپارخشتر» یاد شده است. به ظهور و گسترش دین اسلام، نیشابور از جمله‌ شهرهایی بودکه به صلح، اسلام را پذیرفت و طولی نکشید که آنچنان عظمت یافت که به عنوان یکی از چهار شهر عمده خراسان بزرگ (مرو، بلخ، هرات و نیشابور) محسوب شده و همواره موقعیت خود را حفظ کرد، به طوریکه در مزان طاهریان و صفاریان به عنوان پایتخت برگزیده شد و در دوره سلجوقی نیز به نهایت رشد و اعتلای خود رسید اما با یورش سپاهیان مغول،‌ این شهر به طور کامل تخریب و سکنه آن قتل عام شدند و هم اکنون آثار و شواهد آن همه عظمت و شکوه در محوطه‌ای به وسعت بیش از 2500 هکتار در دل خاک مدفون است. شهر فعلی نیشابور از دوره تیموری پایه گذاری شده و به تدریج گسترش یافته است. شهرستان نیشابور به وسعت 9248 کیلومتر مربع در شمال استان خراسان واقع گردیده است. بلندترین نقطه این شهرستان قله بینالود به ارتفاع 3400 متر در شمال شهر نیشابور است